Hola bèbè

Hola bèbe,

Dime si conmigo quiere hacer travesuras ;lalalalala, ja we kennen de tekst al bijna hoor! De eerste zin leren duurde een aantal dagen maar dan heb je ook wat. Ik zie het meer als een teken dat we vaker uit moeten gaan, dan verbreed je je vocabulaire een stuk sneller dan tijdens werk. Toch leuk dat je steeds meer verstaat aan de hand van liedjes.

Nu ik dit schrijf zitten mijn ouders (inmiddels alweer anderhalve dag hier) buiten te genieten van een wijntje met mijn Spaanse afspeellijst op de achtergrond. Ja het is niet alleen vakantie voor ze, er is werk aan de winkel want ze moeten natuurlijk wel een woordje Spaans leren. Het doel is dat ze aan het einde van de vakantie zelf hun drankjes moeten kunnen bestellen.. moet te doen zijn toch? Ik weet alleen niet of de typische rijmpjes van Enrique Iglesias erbij helpen, maar dat laten we even links liggen.

Wat is er allemaal gebeurd in de tussentijd? Inderdaad is het alweer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb.. maarja mañana mañana is een goed excuus hè? Oké laat ik het allemaal even opsommen in wat highlights;

~ twee bruiloften plaats gevonden in de tuinen van het hotel (super locatie om foto’s te maken btw)
~ veel fooi gekregen werkend als portier
~ jojo dagen als portier qua drukte, dagen met 66 arrivals, dagen met 4 arrivals
~ vuurwerk festival in de buurt, nog nooit in m’n leven zoveel vuurwerk bij elkaar gezien en zó groot!
~ teveel geld uitgegeven aan kleding.. waardoor m’n ouders genoodzaakt zijn een stapel mee terug te nemen naar Nederland
~ ’s avonds hardlopen naar het strand, genieten van het besef dat ik hier gewoon woon.. de zee, het uitzicht, de mensen, de temperatuur en vooral niet te vergeten de ervaring..
~ de kat van de buurvrouw die ineens in m’n slaapkamer stond als verrassing, was ik niet zo blij mee aangezien het beest ziek is en z’n nek vol met bloed en beestjes zit. Poging 1 om het wilde bacteriemonster m’n huis uit te jagen mislukte.. Poging 2; de voordeur open zetten en hopen dat ‘Poepie’ daarheen zou rennen; geslaagd! Bah.. dat hoop ik niet nog een keer mee te maken.

Een nieuwe maand; een nieuwe afdeling! En dit keer was ik de gelukkige om in het ontbijt buffet te werken voor 3 weken.. Nadat ik de verhalen erover gehoord had zag ik het totaal niet zitten. Dat betekende 5 uur ’s ochtends opstaan om 05:30 te beginnen tot een uur of 13:00.. Samenwerken met werknemers die amper Engels kunnen. En het werk? Alleen maar fruit snijden en sapjes maken. Maar na de schrik tot rust gekomen en besloten dat ik het toch maar zou gaan proberen. En lieve mensen.. het viel ontzettend mee! Eigenlijk vond ik het stiekem best leuk af en toe. De tijd vliegt voorbij en het voelt niet alsof je 8 uur gewerkt hebt, en na 13:00 uur heb je de hele dag nog lekker. De werknemers waren ook ontzettend aardig en gek, altijd grappen en gezelligheid. Die drie weken vlogen voorbij.

Daarna heb ik een week in de receptie gewerkt. Echt een uitdaging dacht ik, maar omdat er op dit moment zo weinig gasten zijn is het lastig voor de werknemers om me veel te leren. Je leert het meest door mee te luisteren en te kijken en dat wordt dan lastig. De basic dingen heb ik al wel geleerd. En toch is het leuk om te zien dat de receptie hèt centrale punt is van het hotel en de gasten met al hun vragen en verzoeken hierheen komen. Je kunt de gekste dingen niet bedenken.

Gasten die met een privé jet arriveren.. Een jong pas getrouwd stel uit New York die even één van de duurste suites denken te betalen met papa’s credit card.. zonder toestemming van de arme man. “Sorry maar helaas kunnen wij niet zomaar een paar duizend euro van deze credit card afschrijven zonder enige toestemming..” Anderhalf uur en ontelbaar telefoontjes later kon het stel dan eindelijk in hun superdeluxe suite (nadat papa toestemming had gegeven natuurlijk)!
Dat is het leuke aan receptie, elke dag is anders, je gasten bepalen je dag.

En toen begon het echte aftellen.. want woensdag 27 mei zijn toch echt eindelijk m’n lieve ouders en zus gekomen! Het was even spannend de ochtend dat ze aankwamen. Aangezien ik als verrassing op het vliegveld wilde staan om ze op te halen, maar de piloot vond het nodig om een half uur eerder aan te komen, waardoor ik de kans liep om m’n familie mis te lopen… F*ck, hier was ik niet op voorbereid want ze weten niet dat ik kom en dan gaan ze weg zonder me. Oké dan maar bellen en vragen of ze er nog zijn.. Ik moest nog een half uur rijden voordat ik er zou zijn en ze waren al geland.

Gas erop!! Gelukkig moesten ze nog de bagage krijgen en naar de autoverhuur. Eenmaal aangekomen ben ik meteen naar de autoverhuur gelopen, maar ze stonden er niet meer.. Nog maar een keer bellen; ‘ja we staan er nog hoor, wat dan?’ ‘Ja mam, ik ben ook op het vliegveld.. verrassing! Haha’ En daar zag ik ze, aan de andere kant van de verhuur. Zo fijn om ze eindelijk weer te zien na bijna vier maanden!

Deze week moet ik nog twee dagen werken en daarna heb ik 10 dagen achter elkaar vrij kunnen krijgen. Heerlijk! Er staat een hoop op ons lijstje, maar vooral genieten van elkaar! En hopelijk zit het weer een beetje mee. Ik heb voor nu in ieder geval m’n lieve familie weer even bij me en even vakantie was ik ook wel aan toe. Dat worden twee weken vol gezelligheid, uitstapjes, bruin worden, uit eten, lange avonden met wijntjes en elkaar!

Oh en voor degenen die ook graag een snelcursus Spaans willen leren; hier is de link naar het zwoele, ‘romantische’ nummer. Denk vooral aan mij dansend in de club met Spaanse mannen om me heen. (waarvan de meeste benen helaas gladder geschoren zijn dan die van mij.. want ja het ‘homo’ gehalte hier ligt hoog..)

https://www.youtube.com/watch?v=hXI8RQYC36Q


Un besito grande,

Dikke kus Es