La primera semana

La primera semana 10-02-2015

De eerste week is alweer voorbij. De tijd vliegt, ook al voelt het alsof we er al veel langer zijn. Op dinsdag 3 februari was het zover, op naar Tenerife om 5 maanden stage te lopen in hotel Botanico. ’s Ochtends vroeg afscheid nemen van familie, dat besef kwam wat later toen we al door de douane waren en onze families weg zagen lopen, terug naar huis. Terwijl op ons een heel nieuw avontuur stond te wachten. Gelukkig waren we met z’n drieën om elkaar op te vangen.

Al rond 10 uur in de ochtend kwamen we aan in het zuiden van Tenerife. Wat was het heerlijk om de zon op je lijf te voelen en te bedenken dat je die dikke winterjas lekker thuis kon laten. De kou in Nederland ruilden we in voor 20 graden en zon. Overal zag je palmbomen. We namen de taxi naar ons appartement voor de komende twee nachten in Playa de las Americas. De eerste dagen stonden in het teken van terrasjes, langs de boulevard lopen, stappen, uit eten gaan, zonnen en zwemmen. Erg vervelend als je hoort dat er toen in Nederland weer sneeuw viel…

Op donderdag kwam ook Anna aan vanuit Nederland en gingen we met z’n vieren op weg naar het noorden, naar Puerto de la Cruz, wat onze woonplaats zou worden voor het aankomende half jaar. We waren allemaal erg nieuwsgierig naar hoe het daar zou zijn. Onderweg zagen we het grootste deel van het eiland. Ook merkte je dat het in het zuiden mooier weer was dan in het noorden, toch was het noorden een stuk mooier en groener omdat hier wat meer regen valt.

We werden afgezet voor het hotel en konden onze sleutels voor onze appartementen ophalen. Er werd tegen ons in Engels gesproken, maar ze gaven wel aan dat dat de laatste keer zou zijn, daarna zouden ze gewoon Spaans tegen ons praten. Iedereen is hier zo aardig tegen je en probeert je te helpen met de taal. Dat maakt het een stuk makkelijker. Vooral omdat je voor het eerst op jezelf gaat wonen, in een ander land, een andere taal, en meteen voor bijna een half jaar, waarbij je ook nog eens een nieuwe baan hebt. Het scheelt echt heel veel dat je er niet alleen in staat en dat we op loopafstand van elkaar af wonen.

We kregen een plattegrond mee en mochten zelf maar op zoek naar ons appartement. Gelukkig hadden we het snel gevonden, ongeveer op 5 minuutjes lopen vanaf het hotel. Esmee en Anna zitten samen met drie andere meiden in een appartement, en Rianda en ik zitten samen met twee Duitse meisjes en een Grieks meisje. Daar ben je dan.. In je nieuwe huisje. Met veel te veel spullen en kleren ten opzichte van je net wat te kleine kast die je moet delen. Wat zijn we toch eigenlijk verwend in Nederland..

De eerste dagen hier was echt wennen. Niet alleen met je huisgenoten maar ook zeker met de taal. In het hotel spreken ze bijna alleen maar Spaans, sommigen wel Engels. Vooral de werknemers achter de schermen zijn vooral lokale mensen die geen Engels kunnen. Met je huisgenoten praat je vooral Engels, soms ook Duits. En onderling natuurlijk Nederlands, hoewel we al gauw met elkaar ook overschakelden op Engels omdat de andere stagiaires je anders niet verstaan.

In het hotel mag je gratis in de kantine ontbijten, lunchen en avondeten. Het is hier gebruikelijk om tussen de middag ook warm te eten. Het eten is niet veelzijdig, elke dag is ongeveer hetzelfde. Je kan kiezen uit patat, spaghetti, een ander prutje en salade. Niet echt gezond dus.. Ik probeer zo min mogelijk in de kantine te eten aangezien het hier blijkbaar normaal is dat een stagiaire gemiddeld 6 tot 9 kilo aankomt.. Het hielp niet echt toen we erachter kwamen dat we een kom spaghetti saus naar binnen hadden gewerkt, terwijl we dachten dat het tomatensoep was.. Dat wordt dus een extra rondje hardlopen!

Het is wel erg wennen aan alle Spaanse gebruiken. Zo moet je bijvoorbeeld met pinnen in de supermarkt hier je ID kaart laten zien en hangen er posters van vermiste papegaaien, in plaats van katten, op de lantaarnpalen. Uit eten kun je hier heel goedkoop. Zo hadden we een drie gangen menu voor maar 7,95. Nodigt dus niet echt uit om zelf te gaan koken na een dag werken..

Gister, maandag, had ik mijn eerste werkdag. De aankomende twee weken werk ik in BKA, Botanico’s Kids Adventure club. Ik werk samen met Adrián, een hele gezellige man, echt een grappenmaker. M’n werk is vooral het entertainen van kinderen. Drie keer per week zullen we naar Loro Parque gaan, een dierenpark, de nummer 1 van Europa en nummer 3 van de wereld volgens Tripadvisor. Geen straf dus om gratis daarheen te gaan!

Adrián heeft me het hele hotel laten zien van binnen en buiten. Wauw! Het is niet massaal groot, maar alles staat hier in het teken van de service kwaliteit. De meesten gasten die hier komen zijn Duits, zo’n 70%. En sommigen gasten blijven hier voor drie maanden.. In deze tijd van het jaar zijn het vooral ouderen, in de zomer meer jonge mensen met kinderen. De meesten gasten zijn enorme rijke tata’s, dat mag ook wel in dit hotel. De goedkoopste kamer is rond de 200 euro en van de duurste kunnen de prijzen behoorlijk oplopen.. tot een paar duizend euro per nacht.

Ik moest werken van 10 tot 13 en moest om 18 uur terug komen. Adrián zou me wat meer vertellen over het werk en het zou niet zo lang duren, maar toen ik aankwam mocht ik meehelpen met een kaasproeverij voor de gasten en daarna een cocktailworkshop. Het zou zonde zijn om de overgebleven cocktails weg te gooien, dus werd me gevraagd om ze zelf op te drinken. Dat hoef je me geen twee keer te vragen. Echt heel vervelend zo’n eerste werkdag!

In één zo’n dag leer je al best veel nieuwe werknemers kennen, stuk voor stuk allemaal aardig en open. Zo willen ze je allemaal helpen met je Spaans. Toch fijn dat ik me na één dag al zo gewend voel. Hopelijk gaat de rest van de tijd zoals nu. Met de kids club werk ik normaal van 10 tot 18 uur, 5 dagen in de week. Na deze twee weken zal ik in het restaurant gaan werken. Ik ben benieuwd!

Hasta luego!